مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
سـالها دیـدۀ دل جانب رضوان داریم این چنین میل تماشای تو جانان داریم کعبه خود دیده به اشراقِ نگاهت دارد ما نه تـسلـیمِ تو در اوج رضائـیم همه لطـف تو بود که در دین خـدائـیم همه هر کجـائـیم به کـوی حرمت مهـمانیم مرکز نور سماوات و زمین مرقد توست وسط باغ جنان، خُلد برین مرقد توست بیشـمارند ملائک به طـواف حـرمت آستان تو همان عرش خدای ازلیست مهر و حُب تو همان معنی خیرالعملیست بر هـمـه عـالـم و آدم تو ولایت داری خُرَّم آن دل که به عشاق رهت پیوسته جان بگیرد ز تو هر جان، به لب دلخسته ردِّ سـائـل نـنـمـایـی که مـرامت نـبـوَد عرش حق سقف وَزینی است که بر پایۀ تو هستی عالمی از جان گرانمایۀ توست جلوۀ طور ز یک سایۀ تو منجلیاست آشـنـایی من و تـو ز قـدیـم است قـدیـم دل من کنج حریم تو مقـیـم است مقـیم مرز ایمان به تو، مرز است به خوبی و بدی مشهدت باغ بهشت است و تماشا دارد در میـانـش حـرم و گـنـبـد زیـبـا دارد لحظه لحظه دل ما در حرمت مهمان است |